Chiropractie is aan het eind van de 19e eeuw in Amerika ontstaan. De grondlegger van chiropractie, D.D. Palmer (1845-1914), ontdekte dat het manipuleren van de wervelkolom gunstige effecten kon hebben op sommige klachten in het lichaam. Het idee dat er een belangrijke relatie was tussen het goed functioneren van de wervelkolom en de rest van het lichaam was niet nieuw. Hippocrates (460-377 v. Chr.), ook wel de vader van de geneeskunde genoemd, benoemde dit al.
Chiropractie: behandelen met de hand
D.D. Palmer noemde zijn nieuwe methode chiropractie, een samenvoeging van de Griekse woorden ‘cheir’ en ‘praxis’, wat vrij vertaald ‘behandelen met de hand’ betekent. In de jaren die volgden, formuleerde Palmer de chiropractische theorieën, op basis waarvan hij de effecten van de chiropractische behandeling probeerde te verklaren. Hoewel Palmers ideeën destijds aannemelijk waren, zijn de inzichten in de loop der jaren natuurlijk veranderd. Chiropractie als beroep heeft sindsdien een enorme ontwikkeling doorgemaakt, vooral op academisch gebied en met betrekking tot de wetenschappelijke onderbouwing van chiropractische methodes.
In de afgelopen jaren is chiropractie uitgegroeid tot één van de grootste medische beroepen ter wereld. In veel landen wordt chiropractie inmiddels volledig erkend en is de chiropractor in die landen een volwaardige partner in de reguliere zorg. Helaas is er in Nederland geen titelbescherming voor de beroepsgroep.
Chiropractie in Nederland
De eerste chiropractor in Nederland vestigde zich in 1968. De Nederlandse Chiropractoren Associatie, kortweg NCA, is van oudsher dé beroepsorganisatie van en voor chiropractoren in Nederland. De NCA bestaat sinds 1975. Naast de NCA is er de Dutch Chiropractic Federation, kortweg DCF.
Chiropractoren aangesloten bij een van deze organisaties worden erkent door de zorgverzekeraars.